Overal in Utrecht prijkte van 1968 tot 1985 de Muurkrant. De revolutionair socialistische publicatie berichtte over misstanden in de stad en daarbuiten, en verkreeg grote naamsbekendheid door de strijd tegen de bouw van winkelcentrum Hoog Catharijne. De protestkrant kreeg het geregeld aan de stok met de autoriteiten. Zo werden de muurkranten geregeld verwijderd en werden er na een kritisch exposé zelfs redactieleden gearresteerd wegens ‘belediging’ en werd de drukpers tijdelijk inbeslaggenomen.
Het plakken van de muurkrant was verboden. Dit leidde begin jaren ’80 tot een conflict met een gemeenteraadslid van de PSP die demonstratief een muurkrant op het stadhuis plakte. De zaak liep op tot het Europees gerechtshof. Uiteindelijk werd het wildplakken van de muurkrant beschermd onder het mom van het vrije woord en de vrije pers.
Met de komst van zogeheten ‘vrije plakplaatsen’ gaf de gemeente zogenaamd ruimte voor het plakken van de muurkrant, terwijl het deze in werkelijkheid juist inperkte. Zoals dat vaker gaat heeft de heersende klasse door formaliseren en kanaliseren een manier gevonden om zogenaamde ‘rechten’ onschadelijk te maken. Deze trend wordt nog eens versterkt door een sterke afname van het aantal vrije plakplaatsen. Wij pikken dat niet.
Deze voortzetting van de Muurkrant is daarom te zien op vrije plakplaatsen én daarbuiten. De openbare ruimte is van ons allemaal. Wij zullen deze gebruiken om onze politiek aan de man te brengen. Zoals vroeger moet Utrecht ruimte maken voor de muurkrant. Geen censuur op de muur!
Dit is een artikel uit onze nieuwe Muurkrant. Wil je helpen bij de verspreiding daarvan of zelf een kopie krijgen? Stuur een email naar utrecht[at]socialisten.org
